ارسال
شده توسط زهرا مهدوی در 87/10/29 11:34 عصر
سلام بر کوچه های تنهایی دل .
به دهلیزهای تو در توی مصیبت کشیده اش .
به اشکهای جاری شده ی همراه با ترنمش .
به غمنامه های مکررش .
به همه سوز و گداز و دلبریش .
همه می دانند که عشق را خدا آفریده است .
اما به راستی کدام عشق را ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
عشق زمینی که همراه با گناه آلوده شده ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
یا نه ، عشق ابدی که در دل نهان گشته ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
سوختن و ساختن کار هر کس نیست .
تکرار غمنامه های پر درد و انتظار، کار هر کسی نیست .
سوختن و ساختن برای رسین به معبود لازم است و بودن در کنار یار ملزوم .
یاد یار را زنده نگه داشتن حتی بدون دیدنش ، دل را مانند نسیم صبحگاهی
آرامش می دهد و آرزوی زیستن و یاری رساندنش او را مغرور می سازد .
بنال ای دل تو از درد فراقش
بسوز از دوری و درد فراقش
ولی هرگز منه بر دل تو این غم
چو پایان میرسد درد فراقش .
اللهم عجل لولیک الفرج